Άμα έχεις τον αδιατήρητο...

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΑ "ΝΕΑ" : Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2012

Αγαπητή κ. Φοίβη.

Διαβάζοντας στα «ΝΕΑ Σαββατοκύριακο» για την κατάρρευση της στέγης, λόγω πυρκαγιάς, ενός παλιού διατηρητέου κτιρίου στα στενά της παλιάς πόλης του Ναυπλίου - με τη σχετική φωτογραφία του πυροσβέστη - βρίσκω την ευκαιρία να σημειώσω ότι αντίστοιχα φαινόμενα, όπως πυρκαγιές, καταρρεύσεις στεγών, μπαλκονιών που άφησαν φυτό νέα διερχόμενη κοπέλα, αφύλαχτα πηγάδια όπου πνίγονται δεκάχρονα παιδάκια, είναι σε ημερήσια διάταξη στην εγκαταλελειμμένη χρόνια τώρα από τη δημοτική Αρχή και απαξιωμένη Αγία Τριάδα Ηρακλείου Κρήτης. Μια από τις πιο ιστορικές συνοικίες της Παλιάς Πόλης του Ηρακλείου Κρήτης και πάλαι ποτέ γραφικής γειτονιάς (απ' όπου και η φωτογραφία).


Εκεί, σπίτια έρημα, ετοιμόρροπα, πολλά χαρακτηρισμένα και ως διατηρητέα «χάσκουν», με ανοιχτές πληγές, έτοιμα για κατάρρευση. Κανείς δεν συγκινείται. Ούτε ο δήμος ούτε η αρχαιολογία. Θεωρούν ότι το καθήκον τους τελείωσε με τον χαρακτηρισμό.

Όταν καταρρεύσουν απορώ τι θα διατηρήσουν. Τα μπάζα και τα σκουπίδια; Ο νόμος προβλέπει την αποτύπωση και τη φωτογράφισή τους ώστε όταν ανοικοδομηθούν να διατηρήσουν τη μορφή που είχαν. Τίποτε από αυτά δεν γίνεται. Απλώς καταρρέουν και χάνονται έτσι απλά, αυτά που με νόμους και διατάγματα τα έχουν κηρύξει διατηρητέα.

Ο Περιβαλλοντικός Σύλλογος Αγίας Τριάδας, που ιδρύθηκε πριν από δύο χρόνια, αγωνίζεται για την ανάπλαση της περιοχής με στόχο να εξασφαλιστεί η μορφή της ιστορικής γειτονιάς, να εξασφαλιστούν τα διατηρητέα με τα προβλεπόμενα από τον νόμο και να κατεδαφιστούν τα επικινδύνως ετοιμόρροπα.

Όμως ο δήμος σφυρίζει αδιάφορα, έχει εγκαταλείψει την περιοχή, που καθημερινά απαξιώνεται, αδιαφορώντας για τη ζωή των κατοίκων της που συστηματικά υποβαθμίζεται. Και το ερώτημα όλων είναι: Γιατί;

Συμεών Χούπας




Μετά την κατάρρευση, αγαπητέ Συμεών, αναρωτιέστε τι θα διατηρήσουν από τα χαρακτηρισμένα ως διατηρητέα. Μα αυτό που έχει διατηρηθεί σε όλη την ελληνική επικράτεια. Ο,τι έχει διατηρηθεί στους υποτίθεται ανέγγιχτους - κατά τον νόμο - αιγιαλούς. Ο,τι υποτίθεται πως διατηρείται στις δασικές περιοχές που καίγονται και - κατά τον νόμο - δεν απαγορεύεται να οικοδομούνται. Ο,τι υποτίθεται πως διατηρείται στις υποτίθεται αδόμητες ζώνες αρχαιολογικής προστασίας ή στους τόπους φυσικού κάλλους και ιστορικής σημασίας. Ήτοι, το μπετόν και οι ελιές. Γιατί όλα τα κάνουμε, επί χρόνια, μετά μανίας πολυκατοικίες (στις διατηρητέες παλιές γειτονιές), βιλάρες (στους αιγιαλούς) και χωράφια με ελιές (εκεί που κάποτε φύτρωναν πευκοδάση που τα καίμε ευσχήμως). Μην αναρωτιέστε λοιπόν. Η εξαθλίωση είναι το πρώτο βήμα προς τη χυδαία - ελληνικό σήμα κατατεθέν - οικοπεδοποίηση, πολυκατοικιοποίηση και εν γένει -ποίηση, που μόνον ποίηση δεν έχει. Με δυο λόγια: ξεφτίλα.

Η νομή της νέμεσης




Αγαπητή Φοίβη,

Καλό απόγευμα. Με όλο τον σεβασμό επιτρέψτε μου. Εκτός του κυρίου ονόματος Νέμεσις, της γνωστής θεότητος της θείας δικαιοσύνης (αν δεν απατώμαι συναντάται μετά τον Όμηρο) είναι εν χρήσει στην αρχαία ελληνική γραμματεία και το ουσιαστικό νέμεσις (θεία δίκη, τιμωρία, δίκαιη ανταπόδοση και πολλά άλλα παρεμφερή). Νομίζω λοιπόν ότι ορθώς εγώ έγραψα, τι νέμεση κι' αυτή κ.λ.π. που διορθώθηκε σε: Τι Νέμεσις κι αυτή...

Νομίζω και πάλι, αν δεν κάνω λάθος, ότι η λέξη προέρχεται από το ρήμα νέμω.

Συγχωρήστε μου την ενόχληση, πάντοτε με εκτίμηση,

Νίκος Δετοράκης, Θεσσαλονίκη




Με πεζό ή με κεφαλαίο, αγαπητέ Νίκο, η νέμεσίς μας είναι σίγουρα εδώ. Ως έθνος, ως λαός και ως Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, με πεζά ή με κεφαλαία, εντός ή εκτός εισαγωγικών (ίσως και... εξαγωγικών). Όσο για την προέλευσή της, το αρχαίο ρήμα νέμω, βλέπουμε όλοι γύρω μας πόσο ισχύει η δημοκρατική νομή. Στις θυσίες, στα μέτρα, στα πλήγματα επί των εισοδημάτων, στην εξαθλίωση ζωών. Μόνον η Νέμεσίς μας νέμει και νέμεται!